Culture, nature, adventure, relax
Door: Valerie
Blijf op de hoogte en volg Valerie
13 November 2016 | Nicaragua, León
San Juan del Sur - Balgüe, Isla de Ometepe
Hola una vez mas,
Granada verlaten voor een "flitsbezoek" aan San Juan del Sur, een surfdorpje. Hier hadden we een prachtige accomodatie met zwembad en uitzicht op de baai. Één nachtje slapen was eigenlijk wel te kort, maar wel heerlijk gerelaxed bij het zwembad, over het strand gewandeld en vis gegeten bij een restaurant aan zee.
Het zou het meest toeristische plekje van het land moeten zijn maar er is geen tourist te bekennen.
Na een voor ons kort nachtje naar San Jorge gereden om de ferry te nemen naar Ometepe, twee vulkanen die met elkaar zijn verbonden in het meer van Nicaragua. Via onze accommodatie daar hadden we de ferry heen en terug al gereserveerd; dit was ook wel nodig want de boot werd volgepropt met auto's. Als 1 van de laatsten de auto op de boot gereden, strak langs de kant en het water. Vervolgens kwamen er nog 3 motoren, 1 andere auto en een pick-up truck. Het was krap, maar ach 575 Cordoba pp. retour incl. auto daar kun je niets van zeggen. Per persoon kost een enkele reis 50 Cordoba en de rest Is voor de auto (575 Cordoba staat gelijk aan €18).
Dat op Ometepe pas sinds 12 jaar auto's zijn, is wel te merken. Niet alleen aan de locals die de auto's nog niet zo gewend zijn en niet uitkijken, ook aan de wegen. Alleen de hoofdwegen die als een achtje om de twee vulkanen lopen zijn verhard, de rest onverhard. Maar zelfs op de verharde wegen rijden was een uitdaging met gaten in de weg, onverwachte of gecamoufleerde snelheidsheuvels. Remco was door het rijden in Zuid Afrika wel wat gewend op dit soort wegen dus dat kwam goed van pas. Ervaring is dus zeker een pre op zo'n eiland. Er is bijna geen kip op de weg, oh- wel een kip! En nog één... En andere los lopende dieren als paarden, koeien, varkens, en veel zwerfhonden. Avontuurlijk, dat wel!
Ook de weg naar onze accommodatie (Selvista Guesthouses) was een pittig en mooi stukje, maar je raakt er aan gewend. Eenmaal aangekomen konden we opnieuw genieten van de prachtige natuur om ons heen. Midden in het regenwoud tussen de bananen-, kokosnoot-, mango-, cacao-, en Jackfruitbomen stonden enkele bungalows. Primitief, maar toch met alle voorzieningen: buitendouche, compost toilet, bed met klamboe en hangmat op de veranda met uitzicht op de vulkaan. We kregen een verse kokosnoot aangeboden om uit te drinken. Puur genieten!!
Naast onze kamer zat het kamertje waar de electiciteit werd geregeld. Er word slechts gebruik gemaakt van zonne energie. Midden in de nacht werden we wakker door een alarm uit het kamertje, na enkele minuten veranderde het in een constant getik, als een tikkende tijdbom. In het pikkedonker gingen we op zoek naar de managers. Gelukkig sliepen die beneden en bleek het alarm te zijn afgegaan omdat de spanning te laag was.
Gelukkig niks aan de hand dus we konden weer verder slapen.
We werden gewekt door het geluid van talloze tropische vogels en brulapen. Die dag hebben we een kano tripje gedaan. Remco en ik in één kano en onze gids in een andere. Na een uurtje peddelen kwamen we aan bij een mangrove, die we in gingen. Het was een smalle doorgang dus wij gingen voor. Even later riep onze gids dat hij een kaaiman had gevonden. Moeilijk te zien want je ziet vaak alleen hun bek. Ze lijken een beetje op een boomstam dus je ziet moeilijk het verschil met al die takken. Hij zat denk ik op 2 meter afstand van ons. Ook hebben we hele kleine vleermuizen gezien en een schildpad. Toen moesten we nog 1 uur terug peddelen maar we werden beloond met een prachtige zonsondergang vanuit de kayak.
De volgende dag besloten we een hike te doen naar de San Ramon waterval. Uurtje heen en uurtje terug was ons verteld. Dat bleek echter minstens het dubbele. Het eerste deel van de hike is goed te doen. Je hoeft nauwelijks te klimmen en het verkoopt vrij vlotjes. We spotten de brulaap en prachtige blauwe vlindertjes en vogels. Het tweede stuk is pittiger. Je klimt over rotsen, door de bossen en sommige stukken zijn best stijl. We hadden nog geluk dat het bewolkt was zodat de zon niet fel op ons scheen, want het was met zo'n 30 graden al warm genoeg. Eenmaal aangekomen bij de waterval was het uitzicht adembenemend! Een massa kristalhelder water stort 35 meter de diepte in. We waren we de klim al weer bijna vergeten en deden ons te goed aan een frisse douche onder de waterval en proviand vanuit Nederland: stroopwafel. De terugweg verliep soepel en met een uurtje waren we weer beneden.
We hadden ons voorgenomen om na de waterval naar Ojo de Agua te gaan; een natuurlijke bron. Echter, we waren veel later terug dan gepland en toen we het uiteindelijk gevonden hadden bleken ze net te gaan sluiten dus zijn we maar weer naar de accomodatie gegaan.
We zien veel armoede op ometepe, maar ook in de rest van Nicaragua. Op ometepe wassen ze zich in meren en leven ze in hutjes, geen huizen te noemen. Toch zijn de inwoners niet mager, in tegenstelling tot de vele dieren. Er zijn weinig toeristen. Op de accomodaties zijn we nagenoeg de enige. Maar het is nu het einde van het laagseizoen, in december zal het tourisme meer toenemen.
We hadden ons op Ometepe zeker nog wel een tijdje kunnen vermaken, maar helaas weer terug naar het vaste land!
Oops, dit is een lang blog geworden, dus ik ga er een eind aan breien. Foto's volgen nog en volgende week een nieuw verslag. Voor nu welterusten en saludos!
Hola una vez mas,
Granada verlaten voor een "flitsbezoek" aan San Juan del Sur, een surfdorpje. Hier hadden we een prachtige accomodatie met zwembad en uitzicht op de baai. Één nachtje slapen was eigenlijk wel te kort, maar wel heerlijk gerelaxed bij het zwembad, over het strand gewandeld en vis gegeten bij een restaurant aan zee.
Het zou het meest toeristische plekje van het land moeten zijn maar er is geen tourist te bekennen.
Na een voor ons kort nachtje naar San Jorge gereden om de ferry te nemen naar Ometepe, twee vulkanen die met elkaar zijn verbonden in het meer van Nicaragua. Via onze accommodatie daar hadden we de ferry heen en terug al gereserveerd; dit was ook wel nodig want de boot werd volgepropt met auto's. Als 1 van de laatsten de auto op de boot gereden, strak langs de kant en het water. Vervolgens kwamen er nog 3 motoren, 1 andere auto en een pick-up truck. Het was krap, maar ach 575 Cordoba pp. retour incl. auto daar kun je niets van zeggen. Per persoon kost een enkele reis 50 Cordoba en de rest Is voor de auto (575 Cordoba staat gelijk aan €18).
Dat op Ometepe pas sinds 12 jaar auto's zijn, is wel te merken. Niet alleen aan de locals die de auto's nog niet zo gewend zijn en niet uitkijken, ook aan de wegen. Alleen de hoofdwegen die als een achtje om de twee vulkanen lopen zijn verhard, de rest onverhard. Maar zelfs op de verharde wegen rijden was een uitdaging met gaten in de weg, onverwachte of gecamoufleerde snelheidsheuvels. Remco was door het rijden in Zuid Afrika wel wat gewend op dit soort wegen dus dat kwam goed van pas. Ervaring is dus zeker een pre op zo'n eiland. Er is bijna geen kip op de weg, oh- wel een kip! En nog één... En andere los lopende dieren als paarden, koeien, varkens, en veel zwerfhonden. Avontuurlijk, dat wel!
Ook de weg naar onze accommodatie (Selvista Guesthouses) was een pittig en mooi stukje, maar je raakt er aan gewend. Eenmaal aangekomen konden we opnieuw genieten van de prachtige natuur om ons heen. Midden in het regenwoud tussen de bananen-, kokosnoot-, mango-, cacao-, en Jackfruitbomen stonden enkele bungalows. Primitief, maar toch met alle voorzieningen: buitendouche, compost toilet, bed met klamboe en hangmat op de veranda met uitzicht op de vulkaan. We kregen een verse kokosnoot aangeboden om uit te drinken. Puur genieten!!
Naast onze kamer zat het kamertje waar de electiciteit werd geregeld. Er word slechts gebruik gemaakt van zonne energie. Midden in de nacht werden we wakker door een alarm uit het kamertje, na enkele minuten veranderde het in een constant getik, als een tikkende tijdbom. In het pikkedonker gingen we op zoek naar de managers. Gelukkig sliepen die beneden en bleek het alarm te zijn afgegaan omdat de spanning te laag was.
Gelukkig niks aan de hand dus we konden weer verder slapen.
We werden gewekt door het geluid van talloze tropische vogels en brulapen. Die dag hebben we een kano tripje gedaan. Remco en ik in één kano en onze gids in een andere. Na een uurtje peddelen kwamen we aan bij een mangrove, die we in gingen. Het was een smalle doorgang dus wij gingen voor. Even later riep onze gids dat hij een kaaiman had gevonden. Moeilijk te zien want je ziet vaak alleen hun bek. Ze lijken een beetje op een boomstam dus je ziet moeilijk het verschil met al die takken. Hij zat denk ik op 2 meter afstand van ons. Ook hebben we hele kleine vleermuizen gezien en een schildpad. Toen moesten we nog 1 uur terug peddelen maar we werden beloond met een prachtige zonsondergang vanuit de kayak.
De volgende dag besloten we een hike te doen naar de San Ramon waterval. Uurtje heen en uurtje terug was ons verteld. Dat bleek echter minstens het dubbele. Het eerste deel van de hike is goed te doen. Je hoeft nauwelijks te klimmen en het verkoopt vrij vlotjes. We spotten de brulaap en prachtige blauwe vlindertjes en vogels. Het tweede stuk is pittiger. Je klimt over rotsen, door de bossen en sommige stukken zijn best stijl. We hadden nog geluk dat het bewolkt was zodat de zon niet fel op ons scheen, want het was met zo'n 30 graden al warm genoeg. Eenmaal aangekomen bij de waterval was het uitzicht adembenemend! Een massa kristalhelder water stort 35 meter de diepte in. We waren we de klim al weer bijna vergeten en deden ons te goed aan een frisse douche onder de waterval en proviand vanuit Nederland: stroopwafel. De terugweg verliep soepel en met een uurtje waren we weer beneden.
We hadden ons voorgenomen om na de waterval naar Ojo de Agua te gaan; een natuurlijke bron. Echter, we waren veel later terug dan gepland en toen we het uiteindelijk gevonden hadden bleken ze net te gaan sluiten dus zijn we maar weer naar de accomodatie gegaan.
We zien veel armoede op ometepe, maar ook in de rest van Nicaragua. Op ometepe wassen ze zich in meren en leven ze in hutjes, geen huizen te noemen. Toch zijn de inwoners niet mager, in tegenstelling tot de vele dieren. Er zijn weinig toeristen. Op de accomodaties zijn we nagenoeg de enige. Maar het is nu het einde van het laagseizoen, in december zal het tourisme meer toenemen.
We hadden ons op Ometepe zeker nog wel een tijdje kunnen vermaken, maar helaas weer terug naar het vaste land!
Oops, dit is een lang blog geworden, dus ik ga er een eind aan breien. Foto's volgen nog en volgende week een nieuw verslag. Voor nu welterusten en saludos!
-
13 November 2016 - 10:51
Marjet:
Lieve Valerie en Remco,
Het klinkt allemaal heel avontuurlijk en verrassend, al lijkt mij de ene verrassing leuker dan de andere. Dat van die kaaiman lijkt me wat minder? Je schrijft niet hoe jullie dat beleefd hebben...zijn ze tam of zo?
Ik probeer te relaxen hoor, hier, met jullie zo ver van ons vandaan. Maar ben toch blij met ieder berichtje en teken van leven!
Van de week met een lekkere pompoensoep heb ik aan je gedacht Valerie. We hadden er met veel smaak samen van gegeten als je was langsgekomen. Maar verse avocado en kokosnoot is natuurlijk ook niet te versmaden. Geniet!
En dank je wel voor de blog!
Dikke knuffel
mama -
13 November 2016 - 13:03
Tera En Gerrit:
Wat een avonturen , wij genieten mee, pas goed op jullie zelf , dan kunnen jullie het verhaal nog vaker beleven en vertellen. -
13 November 2016 - 14:31
Valerie Blablaa:
Hoi Mama,
Het is juist bijzonder dat we een kaaiman gespot hebben. Deze zijn overigens banger voor ons dan andersom. Ze vallen geen mensen aan (tenzij je hen boos maakt misschien) en als je dichterbij komt verdwijnen ze.
Haha dat klinkt wel héél dramatisch; ieder teken van leven. We hebben het hier goed hoor, maak je geen zorgen ;)
Foto's willen nog niet echt lukken, als ik ze upload komen ze in het vorige verslag. Maar als je naar foto's gaat, vind je alle foto's van deze reis, maar helaas dus niet per verslag. -
13 November 2016 - 21:48
Marjolein:
Hoi valerie en remco,
Weer een boeiend reisverslag om te lezen. Gaaf hoor om dit allemaal te mogen beleven.
Geniet ervan samen, wij genieten van jullie mooie verslagen en ervaringen.
Groetjes Marjolein -
14 November 2016 - 21:24
Martin:
Hoi hoi, Valerie en Remco.Wat een afstand en toch zo dicht bij ! Ik geniet met jullie mee . Mooi hoe je alles verteld en omschrijft het is net of we er bij zijn ;-) Jullie hebben een goed moment gekozen om hier weg te gaan, sinds jullie vertrek is het hier herfst en ook al winter,en jullie weer terug in de zomer 'heerlijk"lijkt me dat. Geniet ervan ,ben benieuwd naar jullie belevenissen. Groetjes Martin -
15 November 2016 - 22:27
Rose:
Hallo Valerie en Remco, wat een spannende dingen maken jullie mee---een kaaiman zien terwijl je in
een kano in een mangrove bent---echt oerwoud!!! En douchen onder een wonderschone waterval, prachtig!!
Zo leuk om met jullie mee te mogen reizen---dank jullie wel--groetjes van Rose.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
