Evacueren want Otto op komst!
Door: Valerie
Blijf op de hoogte en volg Valerie
23 November 2016 | Costa Rica, San José
San José - Torteguero - San José
Daar ben ik weer met een nieuw verslag, dit keer vanuit Costa Rica! En zoals je wellicht wat opgevallen weer teruggekeerd naar San José.
Met een vlucht van nog geen uurtje vlogen we van Managua naar San José. Hier hadden we 3 nachten geboekt in een hostel redelijk centraal.
San José is zowel de hoofdstad als de grootste stad van Costa Rica. Met 350.000 inwoners is San José de stad waar 1/3 van de Costa Ricaanse bevolking woont. De stad heeft een, voor Latijns-Amerikaanse begrippen, vrij westers karakter. Je vindt er veel musea en veel fastfood restaurants. Verder is er niet zoveel te doen.
De drie nachten waren achteraf gezien eigenlijk een beetje te lang. Maar we hebben ons toch vermaakt en hebben vast naar de route gekeken wat handig is. De volgende dag hebben we de auto opgehaald bij het vliegveld, toevallig weer exact dezelfde auto (Daihatsu Terios, wit). We zijn naar een heel groot overdekt winkelcentrum geweest waar ze tot onze verassing een spectaculaire kerstshow hadden. Je kunt wel merken dat kerst hier veel belangrijker is door de Amerikaanse invloeden. Ook hebben we een vlindertuin bezocht met alle nationale vlinders, wel leuk maar niet bijzonder. We wilden eigenlijk de Poas vulkaan bekijken, een zwavel vulkaan, maar deze was erg slecht te zien met het bewolkte weer.
Daarnaast hadden we op de planning staan om naar de La Paz watervallen te gaan, maar we vonden 40 dollar pp wel erg veel als we de komende 4 weken nog leuke dingen willen blijven doen. Maar dat zijn wel de prijzen hier dus dan moet je keuzes maken. Het is bijna twee keer zo duur als in Nicaragua. Hoe dat in de rest van Costa Rica is weten we nog niet, maar als we de reizigers die we eerder spraken moeten geloven is Costa Rica echt een duur land om te reizen. Het Is ons opgevallen dat ze qua entree vaak twee keer het dubbele aan toeristen vragen dan aan locals en ook uit eten gaan en supermarkten zijn vors duurder.
Op naar Torteguero! Met de auto rijden we door de bergen en door de wolken met watervallen links en rechts langs de weg, prachtig! En we zien twee luiaards in de boom hangen en stoppen even voor een foto. Wauw wat bewegen die beesten traag! En je kunt zó dichtbij komen...
Aangekomen bij iets dat een soort van haventje is (la pavona) ligt een bootje die ons naar Torteguero brengt. Elke lodge op Torteguero heeft een eigen bootje. Onderweg stopt de schipper als hij een krokodil ziet liggen en voor een aantal prachtige vogels. Later die dag stapten we opnieuw in het bootje om meer dieren te spotten. We zagen brulapen en kapucijnapen hoog in de bomen, verschillende grote leguanen, hagedissen en nog veel meer.
S'avonds gingen we opnieuw het regenwoud in voor een avond wandeling voor de genen die mee wilden, omdat de de gids dat leuk vond. We zagen een vogelspin vlak voor ons en wasbeertjes hoog in de bomen. Op een gegeven moment kwamen we op een platvorm en vroeg de gids ons om alle zaklampen uit te doen. Even een minuut stilstaan in het pikkedonker en gewoon luisteren. Zoveel verschillende geluiden. Wel een beetje eng, wetende dat er vogelspinnen zijn etc.
De volgende dag hadden we weer vroeg ontbijt om 7 uur en maakten we ons klaar voor de ochtend wandeling die op het programma stond. Het was hetzelfde rondje als de avond ervoor, maar nu met daglicht. Maar voor we weggingen, nog even de mededeling dat er een orkaan voorspeld is en dat we hier niet nog een nacht zullen blijven, maar na de lunch weg zullen gaan. Niet alleen de hotels werden geëvacueerd, ook het dorpje Torteguero zelf waar locals wonen, niemand mocht blijven. Dit is best bijzonder, want de laatste keer was 15 jaar geleden.
Remco en ik waren de enigen die geen georganiseerde rondreis hadden geboekt, maar rechtsreeks bij de lodge. De rest van de mensen werd allemaal met een bus opgehaald en naar het hotel gebracht waar ze vandaan kwamen voor ze hierheen kwamen. Maar waar wij heen zouden gaan, geen idee. Dat mochten we zelf uitzoeken. Er was blijkbaar niet dermate haast bij geboden om direct te vertrekken, maar wel om vandaag nog te gaan.
Lichtelijk van ons apprepo liepen we achter de groep aan, met het idee dat we zo onze koffers moesten gaan pakken en niet wetende waarheen. Onderweg zagen we de zelfde spin als de avond ervoor, nu in een holletje verstopt. We zien luiaards, stekelvarkens, een klein slangetje en een ' wandelende boom'. Trouwens echt super knap hoe ze die mensen zó getraind zijn die dieren te spotten.
Toen we terug waren gingen we nog even snel met de boot naar het dorpje Torteguero. Maar dat was inmiddels al een spookdorp want alles was natuurlijk gesloten en uitgestorven. Je vraagt je dan toch af waar al die mensen heen gaan...
Terug bij de lodge kregen we nog lunch en daarna moesten we dan echt gaan. Onderweg stopten we nog een paar keer om locals op te halen en bagage.
Bij het haventje waar we aan kwamen was het één grote mensen massa van toeristen en inwoners van Torteguero. Knaagdieren, honden, alles moest natuurlijk mee. Zelfs een filmploeg was aanwezig om het geheel een extra dramatische twist te geven.
We namen afscheid van de Nederlanders met wie we het konden vinden de afgelopen 1,5 dag, op naar de auto en wegwezen. In iedergeval moesten we achter de bergen zien te komen, dus weer terug richting San José of zelfs de West kust. We hadden in principe nog de rest van de dag om er te komen, want Otto zou pas de volgende dag veranderen van een tropische storm naar een orkaan.
We besloten om voor de zekerheid maar bij ons oude hostel in San José te proberen of er nog plek was, ookal was San José zelf de moeite van terugkeren niet waard. Maar doorrijden naar één van de must-see's ook wellicht te ver. In San José hadden ze gelukkig plek voor ons en dat gaf ons meteen de gelegenheid om het plan verder uit te denken. Het oorspronkelijke plan om ná tortugero verder naar beneden te gaan via de oostkust, hebben we voorlopig maar even uitgesteld en gelukkig deed de accomodatie die we gereserveerd hadden daar niet moeilijk over. Gisteravond hebben we dus nog even een nieuw plan gemaakt. Vandaag zo ver mogelijk richting de westkust rijden, omdat het waarschijnlijk toch slecht weer zal zijn in het grootste deel van het land. En vanaf daar in kleinere stukken weer terug.
Tot zover dus een iets moeizamer begin in Costa Rica. Tot snel!
Daar ben ik weer met een nieuw verslag, dit keer vanuit Costa Rica! En zoals je wellicht wat opgevallen weer teruggekeerd naar San José.
Met een vlucht van nog geen uurtje vlogen we van Managua naar San José. Hier hadden we 3 nachten geboekt in een hostel redelijk centraal.
San José is zowel de hoofdstad als de grootste stad van Costa Rica. Met 350.000 inwoners is San José de stad waar 1/3 van de Costa Ricaanse bevolking woont. De stad heeft een, voor Latijns-Amerikaanse begrippen, vrij westers karakter. Je vindt er veel musea en veel fastfood restaurants. Verder is er niet zoveel te doen.
De drie nachten waren achteraf gezien eigenlijk een beetje te lang. Maar we hebben ons toch vermaakt en hebben vast naar de route gekeken wat handig is. De volgende dag hebben we de auto opgehaald bij het vliegveld, toevallig weer exact dezelfde auto (Daihatsu Terios, wit). We zijn naar een heel groot overdekt winkelcentrum geweest waar ze tot onze verassing een spectaculaire kerstshow hadden. Je kunt wel merken dat kerst hier veel belangrijker is door de Amerikaanse invloeden. Ook hebben we een vlindertuin bezocht met alle nationale vlinders, wel leuk maar niet bijzonder. We wilden eigenlijk de Poas vulkaan bekijken, een zwavel vulkaan, maar deze was erg slecht te zien met het bewolkte weer.
Daarnaast hadden we op de planning staan om naar de La Paz watervallen te gaan, maar we vonden 40 dollar pp wel erg veel als we de komende 4 weken nog leuke dingen willen blijven doen. Maar dat zijn wel de prijzen hier dus dan moet je keuzes maken. Het is bijna twee keer zo duur als in Nicaragua. Hoe dat in de rest van Costa Rica is weten we nog niet, maar als we de reizigers die we eerder spraken moeten geloven is Costa Rica echt een duur land om te reizen. Het Is ons opgevallen dat ze qua entree vaak twee keer het dubbele aan toeristen vragen dan aan locals en ook uit eten gaan en supermarkten zijn vors duurder.
Op naar Torteguero! Met de auto rijden we door de bergen en door de wolken met watervallen links en rechts langs de weg, prachtig! En we zien twee luiaards in de boom hangen en stoppen even voor een foto. Wauw wat bewegen die beesten traag! En je kunt zó dichtbij komen...
Aangekomen bij iets dat een soort van haventje is (la pavona) ligt een bootje die ons naar Torteguero brengt. Elke lodge op Torteguero heeft een eigen bootje. Onderweg stopt de schipper als hij een krokodil ziet liggen en voor een aantal prachtige vogels. Later die dag stapten we opnieuw in het bootje om meer dieren te spotten. We zagen brulapen en kapucijnapen hoog in de bomen, verschillende grote leguanen, hagedissen en nog veel meer.
S'avonds gingen we opnieuw het regenwoud in voor een avond wandeling voor de genen die mee wilden, omdat de de gids dat leuk vond. We zagen een vogelspin vlak voor ons en wasbeertjes hoog in de bomen. Op een gegeven moment kwamen we op een platvorm en vroeg de gids ons om alle zaklampen uit te doen. Even een minuut stilstaan in het pikkedonker en gewoon luisteren. Zoveel verschillende geluiden. Wel een beetje eng, wetende dat er vogelspinnen zijn etc.
De volgende dag hadden we weer vroeg ontbijt om 7 uur en maakten we ons klaar voor de ochtend wandeling die op het programma stond. Het was hetzelfde rondje als de avond ervoor, maar nu met daglicht. Maar voor we weggingen, nog even de mededeling dat er een orkaan voorspeld is en dat we hier niet nog een nacht zullen blijven, maar na de lunch weg zullen gaan. Niet alleen de hotels werden geëvacueerd, ook het dorpje Torteguero zelf waar locals wonen, niemand mocht blijven. Dit is best bijzonder, want de laatste keer was 15 jaar geleden.
Remco en ik waren de enigen die geen georganiseerde rondreis hadden geboekt, maar rechtsreeks bij de lodge. De rest van de mensen werd allemaal met een bus opgehaald en naar het hotel gebracht waar ze vandaan kwamen voor ze hierheen kwamen. Maar waar wij heen zouden gaan, geen idee. Dat mochten we zelf uitzoeken. Er was blijkbaar niet dermate haast bij geboden om direct te vertrekken, maar wel om vandaag nog te gaan.
Lichtelijk van ons apprepo liepen we achter de groep aan, met het idee dat we zo onze koffers moesten gaan pakken en niet wetende waarheen. Onderweg zagen we de zelfde spin als de avond ervoor, nu in een holletje verstopt. We zien luiaards, stekelvarkens, een klein slangetje en een ' wandelende boom'. Trouwens echt super knap hoe ze die mensen zó getraind zijn die dieren te spotten.
Toen we terug waren gingen we nog even snel met de boot naar het dorpje Torteguero. Maar dat was inmiddels al een spookdorp want alles was natuurlijk gesloten en uitgestorven. Je vraagt je dan toch af waar al die mensen heen gaan...
Terug bij de lodge kregen we nog lunch en daarna moesten we dan echt gaan. Onderweg stopten we nog een paar keer om locals op te halen en bagage.
Bij het haventje waar we aan kwamen was het één grote mensen massa van toeristen en inwoners van Torteguero. Knaagdieren, honden, alles moest natuurlijk mee. Zelfs een filmploeg was aanwezig om het geheel een extra dramatische twist te geven.
We namen afscheid van de Nederlanders met wie we het konden vinden de afgelopen 1,5 dag, op naar de auto en wegwezen. In iedergeval moesten we achter de bergen zien te komen, dus weer terug richting San José of zelfs de West kust. We hadden in principe nog de rest van de dag om er te komen, want Otto zou pas de volgende dag veranderen van een tropische storm naar een orkaan.
We besloten om voor de zekerheid maar bij ons oude hostel in San José te proberen of er nog plek was, ookal was San José zelf de moeite van terugkeren niet waard. Maar doorrijden naar één van de must-see's ook wellicht te ver. In San José hadden ze gelukkig plek voor ons en dat gaf ons meteen de gelegenheid om het plan verder uit te denken. Het oorspronkelijke plan om ná tortugero verder naar beneden te gaan via de oostkust, hebben we voorlopig maar even uitgesteld en gelukkig deed de accomodatie die we gereserveerd hadden daar niet moeilijk over. Gisteravond hebben we dus nog even een nieuw plan gemaakt. Vandaag zo ver mogelijk richting de westkust rijden, omdat het waarschijnlijk toch slecht weer zal zijn in het grootste deel van het land. En vanaf daar in kleinere stukken weer terug.
Tot zover dus een iets moeizamer begin in Costa Rica. Tot snel!
-
23 November 2016 - 19:00
Mama:
Al lezend denk ik soms dat ik iets gemist heb door het altijd dichter bij huis te zoeken, maar eerlijk gezegd gaat dat gevoel ook snel over als ik lees over vogelspinnen, de krokodillen, en dan spreek je nog niet eens over de muggen die er rond vliegen. Het leven is nooit alleen maar romantisch, dat ervaren jullie toch ook aan den lijve. Neem Otto...alleen al het feit dat een tropische storm als deze een naam krijgt (geven wij onze stormen ooit een naam?) zegt toch iets over het verschil in wat zo'n storm in het leven van de mensen teweeg kan brengen.
Hier vielen er zondag bijna twee grote populieren op onze school met een beetje storm, (gelukkig stond de wind in een andere richting) dat zou al heel wat zijn geweest...maar evacuatie van een heel dorp of gebied? We zouden niet weten wat ons zou overkomen.
Voor jullie ook jammer, zeker, maar je hebt straks gewoon je huis en spullen om naar terug te keren. Voor mensen die jullie ontmoet hebben is dat maar de vraag. Wat zou dat betekenen voor de manier waarop ze in het leven staan?
Tot dat ik wist dat jullie weer veilig waren heb ik eerlijk gezegd alleen aan jullie gedacht...blij weer iets te horen!
Take care! (hoe zeg je dat in het Spaans?)
-
23 November 2016 - 22:37
Martin:
Hoi vakantie gangers,prachtig hoor die belevenissen ! Wat een mooie foto's :-) Heb het gevoel om er bij tezijn hoe jullie het omschrijven, geniet er van! Ben wel benieuwd hoe de Orkaan zich ontwikkeld en over trekt ? Spannend allemaal. Groetjes uit Eefde -
23 November 2016 - 22:48
Rose:
Gelukkig dat jullie alles goed is gegaan. Wat een toestanden allemaal, jammer dat jullie het net treffen.
Hopelijk kunnen jullie nog doen wat jullie zo graag willen in de tijd die jullie nog hebben!!!
Zijn jullie over de grootste angsten heen? Zoiets kun je je gewoon niet voorstellen zo veel natuurgeweld
overal om je heen. En niemand weet waar je hee moet- wat verschrikkelijk allemaal Wat ik geleerd heb--laat al je angsten proberen te laten weg gaan dan voel je gelijk weer rustiger. Ik zeg het maar omdat ik niet weet of jullie zoiets weten en het helpt echt.
De fotos zijn beeldchoon zo echt heel mooi de dieren die daar zo dicht bij jullie zijn!!
Geen wonder dat de hele wereld af reist naar Costa rica net zoals jullie.
Ik wens jullie heel heel vlug weer hele gezellige rustige dagen.
In gedachten bij jullie liefs met een knuffel van Rose.
-
23 November 2016 - 23:12
Marjolein:
Wow, wat een belevenis weer, en super foto's.
Wat een gave reis en idd zoals je het beschrijft lijkt het net of wij met jullie meereizen.
Hoop dat otto net zo snel als ie kwam ook weer gaat.
-
24 November 2016 - 16:09
De Veldkampers Uit Klein Dochteren.:
Jullie laten ons griezelen, maar ook mee genieten, een lieve groet van ons beiden. -
02 December 2016 - 11:54
Lettie Elsevier :
Hoi Valerie,
Het is erg leuk om je avonturen, want zo kunnen we ze ondertussen wel noemen, te lezen.
Volgens mij hebben jullie het samen ook fijn, en dat is misschien wel het belangrijkste!
Heb het nog goed saampjes!
Liefs van Lettie
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
