Op zoek naar de zon

Tamarindo - Sámara - Montezuma - Playa del Coco

Een nieuw verslag vol nieuwe avonturen!

Vanaf San José zijn we naar Tamarindo gereden, in de hoop op beter weer. Otto heeft zeker zijn sporen na gelaten, ook in dit deel van het land. Er is in de geschiedenis nog nooit eerder een orkaan aan land geweest in Costa Rica, dus het is wel bijzonder. Otto heeft al veel verwoest, hebben we vernomen, vooral het plaatsje Upala (noorden) heeft het zwaar getroffen. Tientallen inwoners zijn hun huis kwijt en oogsten zijn vernietigd. Otto heeft al 9 mensen het leven gekost.

Waar Otto een dag eerder in het oosten toe sloeg slaat het in het westen de nacht erna toe, dan wel niet als orkaan maar als tropische storm. We horen snachts wel dat het er hard aan toe gaat, maar hoe erg de schade daadwerkelijk is, merken we de volgende dag pas, vooral onderweg. Vooral veel bomen zijn omgewaaid.

Wel mooi om te zien hoe dit land omgaat met zo'n ramp. In de grotere supermarkten staan dozen waar je producten in kan doen voor de gebieden die hulp nodig hebben en dit wordt dan ook dagelijks gebracht. Zo konden wij ook nog een klein steentje bij dragen.

Bij Tamarindo vind je een paar prachtige stranden. We mogen niet klagen maar deze zouden bij zon toch wel meer tot hun recht komen. Het idee was om een hike te doen naar een mooi afgeschermd strandje maar die bleek helaas ontoegankelijk door de storm. Dan maar naar een ander strand: Playa Danta en Playa Dandita. Na een kleine klim en afdaling van zo'n 200 meter vind je Playa Danta. Wij besloten verder te kijken en na nog eens 500 meter ligt Playa Dandita. Je was het ene obstakel van een omgevallen boom nog niet over, of de volgende lag al op ons te wachten. Remco en ik keken elkaar aan van: gaan we door of terug? Ah, we komen er wel door. Al tijgerend kropen we onder de laatste omgevallen boom door en bereikten het strand. Tamarindo word door velen geliefd om zijn stranden. Dat kan ik zeker beamen, maar een zonnetje maakt zo'n strand toch wel compleet. Helaas hebben we al dagen bewolking en regen. Toen hebben we maar in de regen een zandkasteel gemaakt.

Na ons verblijf in Tamarindo, op naar Sàmara waar we één nacht verblijven! Wederom een prachtig strand, maar zonder zon heb je het na een rondje lopen ook wel snel gezien.

De volgende dag reden we via ostional, een schildpadden strand (geen schildpad te bekennen rond deze tijd van het jaar) en San Juanillo: een strand met een eilandje waar je met eb naar toe kan lopen, naar Montezuma in het zuid oosten van schiereiland.

We konden de route nemen via de hoofdweg of de 'touristische route' langs de kust die volgens de navigatie 1 minuut langer duurde. Die minuut konden we wel missen dus hebben we hiervoor gekozen, niet wetende wat ons te wachten stond. Het eerste deel van de route verliep voorspoedig. De wegen zijn niet breed en niet altijd verhard, maar prima te doen. Tot dat we aan kwamen bij een riviertje, die pal over de weg liep. Het was vrij ondiep maar toen we er met een klein vaartje door heen reden, werden we toch even verblind door het opspattende water. Na een tijdje kwamen we bij het volgende obstakel: Rio Bongo. Deze rivier was een stuk dieper en breder. Er zat zelfs een flinke stroming in. Remco en ik keken elkaar aan met de zelfde blik: dit gaan we niet doen. En draaiden om. Er kwam ons op dat moment net een truck tegemoed gereden, heel crappy. We dachten; als die er door kan, kunnen wij er ook door. Opnieuw draaiden we om om te kijken. Hij bleek een bestelling voor een auto die bij de rivier stond bij zich te hebben. Ik ging er op af om eens te vragen of het mogenlijk was om de rivier over te steken met de auto. " jahoor" zei de man. We twijfelden wel heel erg dus besloten eerst even te kijken hoe die man het deed en hoe diep het was. Tenslotte weten de locals precies waar zij moeten rijden en waar het dieper is. Hij reed via een bocht naar de overkant. Hij stapte daar uit de auto en liep halverwege de rivier terug. De man was zó overtuigd dat het kon en zo behulpzaam door ons precies te laten zien hoe je moest rijden, dat we het maar gedaan hebben. Onze Daihatsu Terios bleek zwemles gehad te hebben. Ondanks dat de wielen volledig verdwenen in de rivier (zo'n 70cm) ging het goed! We konden weer opgelucht ademen!

Ook de derde rivier die we tegen kwamen, moesten we over. Oké, lijkt niet heel diep, moet te doen zijn. Maar... Waar is de weg? de weg loopt recht op een rivier af maar aan de oever zijn één en al bomen. Uiteindelijk vonden we de weg enkele tientallen meters naar links. Ik bepaalde de route door hem voor te lopen waar het het minst diep was, en Remco reed achter mij aan. Ik vond het stiekem wel heel erg leuk om zo te rijden, lekker avontuurlijk!

De rivieren hebben we overleefd en de auto gelukkig ook! In Montezuma verblijven we twee nachten. Het was nog altijd slecht weer. Dan kun je weinig behalve een beetje rond rijden en van de natuur genieten. We hadden nog 9 dagen over en wisten niet zo goed wat we nog wilden doen. Ons plan was gebaseerd op goed weer, maar in het hele land was het slecht weer de komende week. Op een gegeven moment ga je out of the box denken en kijken in het weer naar buurland Panama bijvoorbeeld. Maar het weer bleek in heel Midden Amerika slecht te zijn (van het zuiden van Mexico tot aan Panama).
We hebben even serieus overwogen om voor een kleine meerprijs 8 dagen naar Cuba te gaan. Daar was het weer wel goed in het zuiden van het eiland. We hadden contact op genomen met ons reisbureau en alles uitgezocht wat we moesten regelen. Van auto eerder inleveren tot waar we een visum konden kopen. De volgende dag zetten we de wekker om 6:00 s'morgens om te kijken wat het reisbureau ons gemaild had. Het is hier namelijk 7 uur eerder als in Nederland en zo hadden we nog genoeg tijd om naar het vliegveld te rijden en visum op te halen. We konden ons ticket laten wijzigen via het reisbureau maar dat bleek 700 Euro te kosten. Als we zelf vanuit San José ' op vakantie gingen' naar Havana koste het al met al 500 euro. Dat vonden we allebei wel heel veel geld. Remco zag het even niet zitten om in Costa Rica te blijven met alleen maar slecht weer. Ik vond het echt te veel geld en wilde het beste er van maken door toch de route die we oorspronkelijk hadden door te zetten en wat langer in de nationale parken te blijven in plaats van de stranden. Want; "Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learn how to dance in the rain"

De eigenaar van onze accommodatie in Montezuma had 7 honden. Allemaal 'van de straat geplukt'. Heel gezellig natuurlijk, maar met zoveel wildlife om je heen ook wel spannend. Er zat een groep kapucijnapen boven ons in de boom en we kregen een stam bananen om ze te lokken. De aapjes waren schuw, maar als er wat te halen valt kwamen ze wel. Je moest je arm wel helemaal gestrekt houden, zodat ze er vanaf een tak bij konden, anders durfden ze niet. Was echt super leuk om te doen. Je voelt zelfs hun pootjes als ze de banaan uit je hand grissen.

Toen was het nog leuk. Even later zat de groep apen er nog. De bananen waren op, maar we gaven er een paar een stukje brood. Kort nadat het op was ontstond er een waar gevecht onder de apen. Ze gilden naar elkaar en er kwamen allemaal apen bij elkaar. Tot dat er eentje door de andere apen van de takken af werd geduwd. Het arme aapje viel op de grond. En nog geen paar seconden later zat er een hond bovenop de aap! We renden er op af en probeerden de hond weg te jagen met geluiden. Maar als zo'n hond er eenmaal op zit, laat ie niet meer los. De eigenaar was in de buurt en hoorde de apen te keer gaan en ons roepen. Hij kreeg het voor elkaar dat de hond los liet en het aapje kon weg komen. We waren wel geschrokken, het ging allemaal zó snel! Misschien maakten de apen ruzie om het eten, dat er eentje bijvoorbeeld meer heeft gehad. In groepen apen heb je altijd één alfa mannetje, die heeft het grootste woord. Als je een aap alleen ziet is die door de groep verstoten en zal hij het niet halen. De hond is trouwens pas aan het eind van de dag terug te komen, met twee diepe wonden in zijn borst. Bizar.

Het is nog zo'n vijf uurtjes op de hoofdweg, terug naar Hermosa (Playa del coco). Daar aangekomen maakten de wolken plaats voor de zon! Helemaal super! Dan te bedenken dat we bijna gevlucht waren naar de zon in Cuba!

Onze laatste week in Costa Rica is aangebroken en daarin gaan we nog een aantal nationale parken bezoeken en ziplinen, word vervolgd...

Groetjes van twee gelukkige reizigers die blij worden als de zon naar dagen weer schijnt!