Het échte reizen begint!
Blijf op de hoogte en volg Valerie
23 Februari 2013 | Nieuw Zeeland, Auckland
Auckland - Paiha - Cape Reinga - Paiha - Auckland
Goeieavond allemaal!
Maandag zijn we, zoals ik eerder schreef, begonnen met de Stray-buspas. Om zeven uur in de ochtend namen we de bus van Auckland naar Paiha, de eerste stop. De vijf uur in de bus waren prima te doen, we hadden een erg enthousiaste chauffeur en maakten een aantal stops. De bussen zijn fijn, leuke mensen, goede sfeer in de bus, een muziekje en aiconditioning (ook al staat die vaak te hard).
Na een lunchpauze vervolgden we onze weg en een paar uur later stopten we weer om op een bootje de zee op te gaan. Dit bootje had een glazen onderkant zodat we onderwater wereld konden bekijken. Prachtig helder water, zeewier, grote vissen.. Erg mooi! Ook zijn we een grot ingevaren en de Schipper vertelde ons er van alles over! Dit was speciaal voor Stray-reizigers en zat inbegrepen wat voor ons als een leuke verassing kwam! Wat ook inbegrepen was, was een BBQ bij aankomst van het hostel in Paiha. Heel leuk om onder het genot van een wijntje en een stukje vlees de mensen uit de bus beter te leren kennen! Na een fijne avondwandeling met ondergaande zon, op tijd naar bed om fris te zijn voor een volgende dag.
Na twee nachten in Paiha zijn we met een andere bus naar de noordkaap van Nieuw Zeeland vertrokken: Cape Reinga! De eerste stop onderweg hiernaartoe is in het Puketi Kauri Forest Park. In dit regenwoud kon je een knuffel geven aan een super grote 2000-jaar oude boom, terwijl je de frisse schone Nieuw Zeelandse lucht inademt! Na deze korte stop moesten we snel door. We hadden weer een (nog) enthousiastere busschauffeur, die van praten geen ophouden wist! Hoe kun je zo lang praten als niemand wat terug zegt? Het is een lange reis en we vielen allemaal een beetje in slaap. Ploseling werden we allemaal wakker geschud! De busschufeur reed volgas over de duinen, over het strand, recht op de zee af. Toen het water de bus raakte maakte hij en bocht en reden we 100 km/uur en vlak langs het water verder. Hallelujah, hij is niet ontspoort maar gewoon een beetje gek. Deze -toch wel aparte openbare weg- heet Ninety mile beach! Ook hier maakten we een korte stop en de bussaufeur leerde ons hoe je de Pipi schelp kunt eten. Het smaakte vooral heel zout, door het zeewater, een klein beetje zoet en had de structuur van taaie kipfilet.
Na een uurtje bereikten we de 60 meter hoge duinen waar we gingen sand boarden! Na een snelle surfles beneden op het zand, klommen we met ons board de enome duinen op. Totaal uitgeput maar puur genieten om boven aan te komen en het uitzicht te bewonderen. Het zand schuurt langs je lichaam en waait alle kanten op. Toen ik aan de beurt was pakte ik mijn board, ging er op mijn buik op liggen, klampte mijn handen er aan vast en zette me af... Wow, wat ging dat snel! En wat een kick geeft dat. Verblind door het zand en gedesoriënteerd probeerde ik, zoals we geleerd hadden, met mijn voeten bij te sturen. Na een halve koprol aan het einde stapte ik slap van het lachen en mijn mond vol zand mijn board af.
We vervolgden onze weer naar de eindbestemming Cape Reinga. Hier kon je een wandeling maken en de vuurtoren bekijken. Op dit noodelijkeste puntje van Nieuw zeeland kruisen de Pacific Ocean en de Tasman zee elkaar. Op 290 meter boven zeeniveau is dit plekje perfect voor een foto. Onderweg terug naar de Bay of Islands eten we de Nieuw-Zeelandse specialiteit: fish 'n Chips, heerlijk!
De volgende dag konden we er voor kiezen de Hole in the Rock of de Dolphins expirience te doen. Lars en ik wilden altijd nog een keer met dolfijnen zwemmen en omdat je alleen op het noordereiland de bottlenose dolfijnen in het wild hebt, besloten we het hier te doen. De bottlenose dolfijnen zijn veel groter dan Dusky dolfijnen, die je alleen op het Zuider eiland vind.
Al vroeg in de ochtend gingen we de zee op, op zoek naar een groep dolfijnen. Ze waarschuwden ons meteen al dat het niet vanzelfsprekend is om dolfijnen te vinden, gister hadden ze helemaal niks gevonden. Gelukkig hadden wij al wel vrij snel geluk. Eerst hier en daar een vin, maar al snel konden we ze echt van dichtbij bewonderen. Ze sprongen omhoog, meestal zelfs meerderen tegelijkertijd, prachtig! Je mocht voor op de boot gaan liggen en ze zwommen om en onder de boot. Er werd uitgelegd dat je eigenlijk zo gek mogelijk moet doen, om op te vallen. Dolfijnen vinden het interessant als je zingt, danst, fluit of beweegt. Ook moet je ze in het water gaan volgen en met ze mee zwemmen, dolfijnen zwemmen altijd in een rechte lijn. Toen ik voor op de boot lag, werd ik natgespoten door eentje, hij was heel dichtbij!
Toen we lang genoeg bij de groep waren, om het water in te gaan, moest iedereen snel omkleden, flippers aan, snorkel in en bril op. " Go go go go" en iedereen begon gehaast de boot af te springen. Het water was koud, maar niet zo koud dat ze een wetsuit verplicht stelden, dus niemant deed het. De flippers was ik niet gewend en de snorkel al helemaal niet. Mijn adem ging steeds sneller en ik kon maar niet aan die duikbril wennen, dieje neus dicht houd. Je kon dan alleen door je mond ademen boven water, maar het water was zo koud en ik raakte helemaal in paniek. Ik wilde niet terug naar de boot want ik wou zo graag onderwater! Ik probeerde af en toe een paar seconde te kijken maar het ging gewoon niet.
De tweede keer dat we de groep weer hadden gevonden, wilde ik het nog een keer proberen. Gelukkig kon je ook zonder snorkel en flippers, maar wel met bril, om wat te kunnen zien. Maar die bril was juist het probleem omdat het je neus dichthoud dus het werkte voor mij niet. De derde keer ben ik in de boot gebleven. Ik vond het heel jammer maar ik heb wel erg genoten van de dolfijnen zo dicht om ons heen. Lars heeft ze wel gezien onderwater, super vet.
Donderdag zijn we, na nog een dag bakken aan het strand van Paiha, terug gekeerd naar Auckland. Omdat Linkin Park (een populaire rockband, voor de mensen die het niet kennen) in Auckland speelde, was het ontzettend druk in de stad en zaten alle hostels vol. Gelukkig garandeert Stray je eerste nacht slapen en konden we in een emergency room slapen (een veredelde stofzuigerkast) samen met een aantal andere mensen, beter dan niks haha.
Gister zijn we uitgeweest in Auckland, in een club pal naast ons hostel. Het was ontzettend druk op straat en ook in de cafe's bar's en dicotheken. Het valt op dat iedereen zo ontzettend aardig is ook hier maak je super snel een praatje met iemand, heel anders dan in Nederland. Ook valt het op dat iedereen, maar dan ook echt iedereen kan dansen! Heel erg leuk. Jammer alleen dat je voor het goedkoopste biertje en wijntje bijna 18 dollar betaald, anders waren we wel wat langer gebleven. .
Liefs uit het (nog) warme Nieuw Zeeland en tot snel!
Valerie.
Goeieavond allemaal!
Maandag zijn we, zoals ik eerder schreef, begonnen met de Stray-buspas. Om zeven uur in de ochtend namen we de bus van Auckland naar Paiha, de eerste stop. De vijf uur in de bus waren prima te doen, we hadden een erg enthousiaste chauffeur en maakten een aantal stops. De bussen zijn fijn, leuke mensen, goede sfeer in de bus, een muziekje en aiconditioning (ook al staat die vaak te hard).
Na een lunchpauze vervolgden we onze weg en een paar uur later stopten we weer om op een bootje de zee op te gaan. Dit bootje had een glazen onderkant zodat we onderwater wereld konden bekijken. Prachtig helder water, zeewier, grote vissen.. Erg mooi! Ook zijn we een grot ingevaren en de Schipper vertelde ons er van alles over! Dit was speciaal voor Stray-reizigers en zat inbegrepen wat voor ons als een leuke verassing kwam! Wat ook inbegrepen was, was een BBQ bij aankomst van het hostel in Paiha. Heel leuk om onder het genot van een wijntje en een stukje vlees de mensen uit de bus beter te leren kennen! Na een fijne avondwandeling met ondergaande zon, op tijd naar bed om fris te zijn voor een volgende dag.
Na twee nachten in Paiha zijn we met een andere bus naar de noordkaap van Nieuw Zeeland vertrokken: Cape Reinga! De eerste stop onderweg hiernaartoe is in het Puketi Kauri Forest Park. In dit regenwoud kon je een knuffel geven aan een super grote 2000-jaar oude boom, terwijl je de frisse schone Nieuw Zeelandse lucht inademt! Na deze korte stop moesten we snel door. We hadden weer een (nog) enthousiastere busschauffeur, die van praten geen ophouden wist! Hoe kun je zo lang praten als niemand wat terug zegt? Het is een lange reis en we vielen allemaal een beetje in slaap. Ploseling werden we allemaal wakker geschud! De busschufeur reed volgas over de duinen, over het strand, recht op de zee af. Toen het water de bus raakte maakte hij en bocht en reden we 100 km/uur en vlak langs het water verder. Hallelujah, hij is niet ontspoort maar gewoon een beetje gek. Deze -toch wel aparte openbare weg- heet Ninety mile beach! Ook hier maakten we een korte stop en de bussaufeur leerde ons hoe je de Pipi schelp kunt eten. Het smaakte vooral heel zout, door het zeewater, een klein beetje zoet en had de structuur van taaie kipfilet.
Na een uurtje bereikten we de 60 meter hoge duinen waar we gingen sand boarden! Na een snelle surfles beneden op het zand, klommen we met ons board de enome duinen op. Totaal uitgeput maar puur genieten om boven aan te komen en het uitzicht te bewonderen. Het zand schuurt langs je lichaam en waait alle kanten op. Toen ik aan de beurt was pakte ik mijn board, ging er op mijn buik op liggen, klampte mijn handen er aan vast en zette me af... Wow, wat ging dat snel! En wat een kick geeft dat. Verblind door het zand en gedesoriënteerd probeerde ik, zoals we geleerd hadden, met mijn voeten bij te sturen. Na een halve koprol aan het einde stapte ik slap van het lachen en mijn mond vol zand mijn board af.
We vervolgden onze weer naar de eindbestemming Cape Reinga. Hier kon je een wandeling maken en de vuurtoren bekijken. Op dit noodelijkeste puntje van Nieuw zeeland kruisen de Pacific Ocean en de Tasman zee elkaar. Op 290 meter boven zeeniveau is dit plekje perfect voor een foto. Onderweg terug naar de Bay of Islands eten we de Nieuw-Zeelandse specialiteit: fish 'n Chips, heerlijk!
De volgende dag konden we er voor kiezen de Hole in the Rock of de Dolphins expirience te doen. Lars en ik wilden altijd nog een keer met dolfijnen zwemmen en omdat je alleen op het noordereiland de bottlenose dolfijnen in het wild hebt, besloten we het hier te doen. De bottlenose dolfijnen zijn veel groter dan Dusky dolfijnen, die je alleen op het Zuider eiland vind.
Al vroeg in de ochtend gingen we de zee op, op zoek naar een groep dolfijnen. Ze waarschuwden ons meteen al dat het niet vanzelfsprekend is om dolfijnen te vinden, gister hadden ze helemaal niks gevonden. Gelukkig hadden wij al wel vrij snel geluk. Eerst hier en daar een vin, maar al snel konden we ze echt van dichtbij bewonderen. Ze sprongen omhoog, meestal zelfs meerderen tegelijkertijd, prachtig! Je mocht voor op de boot gaan liggen en ze zwommen om en onder de boot. Er werd uitgelegd dat je eigenlijk zo gek mogelijk moet doen, om op te vallen. Dolfijnen vinden het interessant als je zingt, danst, fluit of beweegt. Ook moet je ze in het water gaan volgen en met ze mee zwemmen, dolfijnen zwemmen altijd in een rechte lijn. Toen ik voor op de boot lag, werd ik natgespoten door eentje, hij was heel dichtbij!
Toen we lang genoeg bij de groep waren, om het water in te gaan, moest iedereen snel omkleden, flippers aan, snorkel in en bril op. " Go go go go" en iedereen begon gehaast de boot af te springen. Het water was koud, maar niet zo koud dat ze een wetsuit verplicht stelden, dus niemant deed het. De flippers was ik niet gewend en de snorkel al helemaal niet. Mijn adem ging steeds sneller en ik kon maar niet aan die duikbril wennen, dieje neus dicht houd. Je kon dan alleen door je mond ademen boven water, maar het water was zo koud en ik raakte helemaal in paniek. Ik wilde niet terug naar de boot want ik wou zo graag onderwater! Ik probeerde af en toe een paar seconde te kijken maar het ging gewoon niet.
De tweede keer dat we de groep weer hadden gevonden, wilde ik het nog een keer proberen. Gelukkig kon je ook zonder snorkel en flippers, maar wel met bril, om wat te kunnen zien. Maar die bril was juist het probleem omdat het je neus dichthoud dus het werkte voor mij niet. De derde keer ben ik in de boot gebleven. Ik vond het heel jammer maar ik heb wel erg genoten van de dolfijnen zo dicht om ons heen. Lars heeft ze wel gezien onderwater, super vet.
Donderdag zijn we, na nog een dag bakken aan het strand van Paiha, terug gekeerd naar Auckland. Omdat Linkin Park (een populaire rockband, voor de mensen die het niet kennen) in Auckland speelde, was het ontzettend druk in de stad en zaten alle hostels vol. Gelukkig garandeert Stray je eerste nacht slapen en konden we in een emergency room slapen (een veredelde stofzuigerkast) samen met een aantal andere mensen, beter dan niks haha.
Gister zijn we uitgeweest in Auckland, in een club pal naast ons hostel. Het was ontzettend druk op straat en ook in de cafe's bar's en dicotheken. Het valt op dat iedereen zo ontzettend aardig is ook hier maak je super snel een praatje met iemand, heel anders dan in Nederland. Ook valt het op dat iedereen, maar dan ook echt iedereen kan dansen! Heel erg leuk. Jammer alleen dat je voor het goedkoopste biertje en wijntje bijna 18 dollar betaald, anders waren we wel wat langer gebleven. .
Liefs uit het (nog) warme Nieuw Zeeland en tot snel!
Valerie.
-
23 Februari 2013 - 14:10
Gonny Van Den Berg:
Hoi,
Erg leuk om je verhalen te lezen. Lijkt me echt een fantastisch land!!
Heel veel plezier daar en lekker genieten.
Groetjes Gonny -
24 Februari 2013 - 12:50
Jeanny:
Dag Valerie,
Via jouw reisverslagen (en die van Lars natuurlijk) reis ik stiekem met jullie mee en ik kan je vertellen dat ik mee geniet.
grtjs,
Jeanny
-
24 Februari 2013 - 21:14
Rose:
Hallo lieve Valerie,Wat je verhalen,dank je wel!!!Ik heb de wereldatlas erbij gepakt om beter te kunnen bekijken waar je bent.Leuk je fotos van de Noordkaap, terwijl ik op de kaart de rest erbij kan halen.
Ik wil je graag wat vragen,als het mogelijk is, zou je dan een schelp voor mij mee kunnen brengen??Ik ben dol op schelpen en in nieuw zeeland zie ik mij niet komen.Liggen er eigenlijk schelpen?
Het mooiste van je gezien hebt, vind ik die 2000 jaar oude boom,dat een boom zo oud kan worden en dan wij met amper 100 jaar!!mooi dat je hem vast mocht houden , zoiets vind ik ook altijd zo prachtig.
Jammer, dat we niet met de bomen kunnen praten denk ik dan ook, dat zou even fantastisch zijn!!!!!!
Hier ligt weer een laagje sneeuw, het ziet er prachtig uit, maar om heerlijk in nieuw zeeland te zijn, dat is natuurlijk helemaal het einde!!!!!!!!!Heel veel plezier, tot de volgende keer, lieve groeten-ook voor Lars- van Rose. -
25 Februari 2013 - 11:51
Marese:
Valerie,
Heerlijk om de verhalen te lzen en foto's te zien leuk die knuffelboom.
blijven genieten hoor. -
25 Februari 2013 - 21:36
Ans:
Hey Valerie!
Erg leuk om je reisverslagen te lezen.
Zal zoals beloofd opa en oma een kopietje geven.
Op deze manier krijgen we een kleine indruk welke avonturen je zoal beleeft, daar in het verre Nieuw Zeeland.
Jullie hebben al erg veel gezien en gedaan hoor!
Ga zo door, geniet ervan!
Groetjes
Ans. -
27 Februari 2013 - 20:49
Martin:
Hoi rietje,mooi hoor om zoveel ervaringen op te doen en met zulk lekker weer! Hier duurt het nog even voor het echt voorjaar word maar we hebben geduld en genieten van jou mooie verhalen en belevenissen.Jammer voor jou dat het snorkelen niet wilde,misschien nog eens proberen in alle rust? lijkt mij ook prachtig met mooi helder water en mooie vissen.Het uit gaan of de alcohol was daar duur he? 19 $ is dat voor een bier en wijn samen of per glas?.Maar het blijft ontzettend duur! kom je tenminste niet in verleiding om door te zakken en slecht te worden. Ik hoop voor je dat je veel gaat genieten en mooie ervaringen op doet.Hoe zijn de jeugd herbergen en je privacy al daar? Nou knuffel nog maar veel bomen en ook een voor Lars van mij. -
24 Maart 2013 - 22:29
Valerie:
@Martin $19 is €12.35 en dat was voor de goedkoopste wijn én bier. De hostels verschillen heel erg! De sfeer, de hygiëne en de ruimte. Leuk om dat contrast te zien. De één is relatief goedkoop en is heel schoon.en goed geregeld, de Ander is duur, vies en klein. Privacy heb je niet in een dorm (slaapzaal), waar we meestal in slapen. Soms hebben we een double of twin, dat is duurder maar dan heb je een eigen kamer.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
