Only getting better
Blijf op de hoogte en volg Valerie
15 Maart 2013 | Nieuw Zeeland, Franz Josef
Taupo - Whakahoro National Park - Wellington - Picton - Abel Tasman National Park - Blackball - Franz Josef
Ruim een maand van huis en we gaan nog lang niet naar huis, heerlijk! Vanaf Taupo ben ik weer samen aan het reizen met Lars. Taupo is een klein plaatsje wat vooral in het thema staat van avontuur. Veel mensen doen hier een skydive omdat het hier het goedkoopst is. Na Whakahoro maken we een kleine tussen stop in Bulls. Bulls is een klein dorpje waar alles in teken staat van, jawel, de stier. Het restaurant heet hier: " Eat-a-bull", de apotheek: "Indispence-a-bull", de bibliotheek: " Read-a-bull" , de toiletten: "relieve-a-bull". Het andere dorpje is het Nederlandse dorpje Foxton. Foxton heeft een windmolen, Nederlandse vlaggen en Nederlandse straatnamen.
We vervolgen onze weg naar Wellingtom, de hoofdstad van Nieuw Zeeland, waar we twee dagen blijven. Hoewel veel mensen het tegendeel vinden, vind ik persoonlijk Auckland een leukere stad. Iets minder groot, maar nog steeds druk. De sfeer voelt er veel beter. Eigenlijk willen we het liefst zo snel mogenlijk naar het Zuidereiland, we kunnen niet wachten.
Vanuit Wellington nemen we de ferry naar het zuidereiland, Picton. Mijn eerste indruk van het zuider eiland is dat het minder tropisch is, maar zeker niet minder mooi. Hier heb je veel ruigere bergen waarvan je de toppen vaak niet door de lange, vaak grijze sluierwolken. Picton zelf is niet veel aan. We namen de bus naar het westerlijk gelegen Abel Tasman National Park. Typ het in op Google en kijk op Afbeeldingen, echt schitterend! Wat mij betreft het mooiste strand dat ik tot nu toe heb gezien. Wat ik zei over 'minder tropisch...' dat neem ik terug. Hoewel ik wel weet dat ik niet veel meer van dit soort plekjes tegen ga komen.
Ik wilde sowieso nog paardrijden in Nieuw Zeeland, maar had me tot nu toe nog in kunnen houden om het niet bij de eerste beste plek te doen. Maar toen in in Abel Tasman was, wist ik dat dit de beste plek was. Je kunt hier paardrijden bij zonsondergang over de prachtige stranden, op Lord Of The Rings paarden. Ik heb al een paar jaar niet meer echt paardgereden, op Noorwegen deze zomer na, maar heb wel een paar jaar paard gereden dus ik dacht dat ik wel redelijk met paarden om kon gaan.
Ik was met een ander meisje en jongen, een wat oudere vrouw en een oudere man, die de eigenaar is. Al deze mensen hadden hun hele leven met paarden gewerkt. Ik had dus eigenlijk het minste ervaring. Peter, de eigenaar, vroeg of ik een rustig of uitdagend paard wilde en ik zei dat ik dat wel aan dacht te kunnen, een beetje een uitdagend paard. Na een paar technieken in de bak te hebben geoefend, te hebben gedraven en gegaloppeerd, riep Peter me bij zich. Hij zei dat ik wel mocht draven, maar liever nog niet galopperen, omdat mijn paard dan te opgewonden raakte en niet meer zo makkelijk te stoppen was. Ik kreeg handschoentjes aangeboden als enige, en begreep later pas waarom. Wat ik niet wist is dat deze paarden racepaarden zijn geweest (inmiddels afgekeurd) en ontzettend snel kunnen.
We gingen naar het strand en daar mochten we de eerste 'ren' doen. Deze paarden zijn super goed getraind vroeger en kennen deze route heel goed uit hun hoofd; ze weten wanneer ze sneller mogen. Op het moment dat de eerste begint te galopperen beginnen ze allemaal zo snel als ze kunnen te racen. Ik probeerde de teugels aan te trekken om langzamer te gaan maar dat is nog verdomde moeilijk. Ondangs ik tegen hield, haalde mijn paard de rest allemaal in, ik moest me super goed vasthouden. De enige manier om dan nog te stoppen, als de teugels kort houden en trekken niet werkt, is het paard een klein rondje te laten draaien door beide teugels aan een kant van het paars te houden. Dat werkt wel, mits je je heel goed vasthoud, want vanuit zo'n snelheid ineens stoppen is niet niks, alleen dan werd mijn paar alleen nog maar fanatieker en wilde het harder gaan, dus naar dat rondje racete het weer verder. Na drie vrje run's was ik blij dat ik weer gewoon de rest kon volgen.
Ik dacht dat ik wel redelijk kon rijden, maar voor Nieuw-Zeelandse begrippen is een uitdagend paard wel heel uitdagend! Maar het gaf me wel echt een kick, ik heb nog nooit zo snel gereden! Toen we weer op normaal tempo liepen kon ik van het uitzicht genieten. In het zand zag ik een hele grote zeester liggen. We liepen tussen ' eilandjes' van stukjes zee en stukjes strand door. Sommige stukjes waren wat dieper waardoor sommige moesten zwemmen om naar de overkant te komen. We liepen richting een reuzachtige rots waaruit een klein groen boompje groeide. Dit ritje zal ik nooit vergeten.
Na twee dagen Abel Tasman, waar ik eigenlijk niet weg wilde, gingen we richting Franz Josef. Hier heb je de gletsjers. Omdat dit best ver zuidelijk licht, aan de westkust, maken we een stop in Blackball, waar we overnachten. Nu schrijf ik vanuit een hostel in Franz Josef dit blog. Ondangs de sandflies, heb ik hier een super goede tijd. We blijven hier twee nachten, dat beveelt Stray aan omdat het hier zo mooi is. Lars en ik gaan vanmiddag een gratis Hike doen naar de gletsers. De enige manier om op de gletsjer te komen is door een ritje met de helicopter. Misschien gaan we dat ook nog doen.
Foto's volgen...
Iedereen bedankt voor alle leuke reacties op mijn verslagen, erg leuk :)
Tot snel!
Ruim een maand van huis en we gaan nog lang niet naar huis, heerlijk! Vanaf Taupo ben ik weer samen aan het reizen met Lars. Taupo is een klein plaatsje wat vooral in het thema staat van avontuur. Veel mensen doen hier een skydive omdat het hier het goedkoopst is. Na Whakahoro maken we een kleine tussen stop in Bulls. Bulls is een klein dorpje waar alles in teken staat van, jawel, de stier. Het restaurant heet hier: " Eat-a-bull", de apotheek: "Indispence-a-bull", de bibliotheek: " Read-a-bull" , de toiletten: "relieve-a-bull". Het andere dorpje is het Nederlandse dorpje Foxton. Foxton heeft een windmolen, Nederlandse vlaggen en Nederlandse straatnamen.
We vervolgen onze weg naar Wellingtom, de hoofdstad van Nieuw Zeeland, waar we twee dagen blijven. Hoewel veel mensen het tegendeel vinden, vind ik persoonlijk Auckland een leukere stad. Iets minder groot, maar nog steeds druk. De sfeer voelt er veel beter. Eigenlijk willen we het liefst zo snel mogenlijk naar het Zuidereiland, we kunnen niet wachten.
Vanuit Wellington nemen we de ferry naar het zuidereiland, Picton. Mijn eerste indruk van het zuider eiland is dat het minder tropisch is, maar zeker niet minder mooi. Hier heb je veel ruigere bergen waarvan je de toppen vaak niet door de lange, vaak grijze sluierwolken. Picton zelf is niet veel aan. We namen de bus naar het westerlijk gelegen Abel Tasman National Park. Typ het in op Google en kijk op Afbeeldingen, echt schitterend! Wat mij betreft het mooiste strand dat ik tot nu toe heb gezien. Wat ik zei over 'minder tropisch...' dat neem ik terug. Hoewel ik wel weet dat ik niet veel meer van dit soort plekjes tegen ga komen.
Ik wilde sowieso nog paardrijden in Nieuw Zeeland, maar had me tot nu toe nog in kunnen houden om het niet bij de eerste beste plek te doen. Maar toen in in Abel Tasman was, wist ik dat dit de beste plek was. Je kunt hier paardrijden bij zonsondergang over de prachtige stranden, op Lord Of The Rings paarden. Ik heb al een paar jaar niet meer echt paardgereden, op Noorwegen deze zomer na, maar heb wel een paar jaar paard gereden dus ik dacht dat ik wel redelijk met paarden om kon gaan.
Ik was met een ander meisje en jongen, een wat oudere vrouw en een oudere man, die de eigenaar is. Al deze mensen hadden hun hele leven met paarden gewerkt. Ik had dus eigenlijk het minste ervaring. Peter, de eigenaar, vroeg of ik een rustig of uitdagend paard wilde en ik zei dat ik dat wel aan dacht te kunnen, een beetje een uitdagend paard. Na een paar technieken in de bak te hebben geoefend, te hebben gedraven en gegaloppeerd, riep Peter me bij zich. Hij zei dat ik wel mocht draven, maar liever nog niet galopperen, omdat mijn paard dan te opgewonden raakte en niet meer zo makkelijk te stoppen was. Ik kreeg handschoentjes aangeboden als enige, en begreep later pas waarom. Wat ik niet wist is dat deze paarden racepaarden zijn geweest (inmiddels afgekeurd) en ontzettend snel kunnen.
We gingen naar het strand en daar mochten we de eerste 'ren' doen. Deze paarden zijn super goed getraind vroeger en kennen deze route heel goed uit hun hoofd; ze weten wanneer ze sneller mogen. Op het moment dat de eerste begint te galopperen beginnen ze allemaal zo snel als ze kunnen te racen. Ik probeerde de teugels aan te trekken om langzamer te gaan maar dat is nog verdomde moeilijk. Ondangs ik tegen hield, haalde mijn paard de rest allemaal in, ik moest me super goed vasthouden. De enige manier om dan nog te stoppen, als de teugels kort houden en trekken niet werkt, is het paard een klein rondje te laten draaien door beide teugels aan een kant van het paars te houden. Dat werkt wel, mits je je heel goed vasthoud, want vanuit zo'n snelheid ineens stoppen is niet niks, alleen dan werd mijn paar alleen nog maar fanatieker en wilde het harder gaan, dus naar dat rondje racete het weer verder. Na drie vrje run's was ik blij dat ik weer gewoon de rest kon volgen.
Ik dacht dat ik wel redelijk kon rijden, maar voor Nieuw-Zeelandse begrippen is een uitdagend paard wel heel uitdagend! Maar het gaf me wel echt een kick, ik heb nog nooit zo snel gereden! Toen we weer op normaal tempo liepen kon ik van het uitzicht genieten. In het zand zag ik een hele grote zeester liggen. We liepen tussen ' eilandjes' van stukjes zee en stukjes strand door. Sommige stukjes waren wat dieper waardoor sommige moesten zwemmen om naar de overkant te komen. We liepen richting een reuzachtige rots waaruit een klein groen boompje groeide. Dit ritje zal ik nooit vergeten.
Na twee dagen Abel Tasman, waar ik eigenlijk niet weg wilde, gingen we richting Franz Josef. Hier heb je de gletsjers. Omdat dit best ver zuidelijk licht, aan de westkust, maken we een stop in Blackball, waar we overnachten. Nu schrijf ik vanuit een hostel in Franz Josef dit blog. Ondangs de sandflies, heb ik hier een super goede tijd. We blijven hier twee nachten, dat beveelt Stray aan omdat het hier zo mooi is. Lars en ik gaan vanmiddag een gratis Hike doen naar de gletsers. De enige manier om op de gletsjer te komen is door een ritje met de helicopter. Misschien gaan we dat ook nog doen.
Foto's volgen...
Iedereen bedankt voor alle leuke reacties op mijn verslagen, erg leuk :)
Tot snel!
-
16 Maart 2013 - 10:13
Yuksel Bulut:
Beste Valerie,
Wat schrijf je mooie reisverslagen. Heel veel plezier en geweldige ervaringen. Bewonder!
Yuksel Bulut -
17 Maart 2013 - 13:00
Martin:
Dag vakantie gangers,Mooi hoor al die mooie ervaringen die jullie mee maken en doen.Wat betreft het sky diven is dat van een gebouw af met parachute of met elastiek aan je enkels ergens af springen?. Dat lijkt me ook zeker de moeite van het ervaren wel een keer waard !Het paard rijden was ook wel een spannende ervaring begreep ik ! Dat zal je zeker langer blijven heugen dan de berg tocht in Noorwegen denk ik.Nou ik gun je de aller beste belevenissen en zie uit naar je mooie verhalen.Vanmiddag naar theo en sonja voor hun belevenissen.Groetjes aan lars -
17 Maart 2013 - 18:27
Jeanny:
Dag Valerie,
Zoals ik ook al bij Lars schreef, ik volg jullie op google en zit een beetje mee te genieten.
Fantastische reis/ervaring.
grtjs Jeanny
-
17 Maart 2013 - 22:46
Valerie Blablaa:
@Martin haha nee pap, dat is bungeejumpen. Typ maar in in Google en dan afbeeldingen. Skydiven is uit een vliegtuig springen op minimaal 12000 ft en dan heb je eerst een vrije val van min 45 sec. en dan klapt je instructeur die met je vliegt de parachute open! je krijgt de groetjes terug van Lars! -
18 Maart 2013 - 10:59
Mama:
Ik kreeg wel even tranen in mijn ogen bij het verhaal van het paardrijden.
Het is niet goed als een mens zichzelf onderschat, maar overschatten kan dus ook. Ik ben blij dat het goed is afgelopen!
Wat mooi dat je dan daarna een zeester op het strand hebt gezien, en het groene boompje uit de rots.
Gisteren hebben we bij Theo foto's gekeken. Zij zijn met zijn allen in een helicopter geweest om op de genoemde gletsjer te komen. We kregen een beetje een idee van het landschap.
Ik hoop je gauw weer te spreken!
mama -
19 Maart 2013 - 12:31
Oma:
Valerie, je hebt het zo goed beschreven , dat ik zo voor me zag hoe jij over het strand racete,je had de touwtjes goed in handen. Wij genieten en beleven zo een beetje mee , we googelen en leren ongemerkt ook nog wat. Hier is het nog steeds koud, daar mis je niks aan, maar we hebben wel lammetjes.groetjes oma en opa , ook voor Lars. -
20 Maart 2013 - 23:39
Rose:
Hallo vliegende Valerie,wat kun jij goed paardrijden, niet te geloven!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Vroeger heel even-1/2 jaar een managepaard bereden- vreselijk, ik ben niet verder gekomen,dan dat het paard alleen maar deed wat hij zelf wilde, in de manage en zo groot ook!!!
Ik heb grote bewondering voor je.
Leuk dat je zo kunt doen waar je van gedroomd hebt.
Heel veel plezier op het Zuider eiland, kijk uit naar je verhalen.
Lieve groeten ,ook voor Lars, tot de volgende keer,Rose. -
26 Maart 2013 - 10:11
Marese:
Valerie helemaal te gek nou dat komt goed uit ik heb al een datum besproken om hier in Daniken Bos te gaan paardrijden het limburgse heuvelland is ook prachtig....... blijf maar genieten. dikke knuffels voor jullie alletwee groetjes van Marese
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
