Living on the edge

Pilanesberg -Louis Trichardt - Shingwedzi (Krugerpark)

Beste lezer,

Afgelopen dagen hebben we er weer heel wat afgereisd, ik neem jullie mee.

Vanaf Giants Castle reden we naar Rustenburg waar we 2 nachten verbleven in een bed&breakfast/klein hotel. Vanaf daar maakten we de volgende dag een safari in Pilanesberg. Toen we goed en wel het park in waren gereden, opperde ik of we het wel zouden halen met de brandstof. Oops, hadden we beter eerst kunnen tanken, maar het zou genoeg moeten zijn om nog 180 km mee te kunnen rijden, gaf de meter aan. Nou zijn die parken best groot en eenmaal uit het park is uit, dus weg entree geld. We namen het risico in het kader van living on the edge.

Eerst zagen we olifanten verderop de weg en een olifant naast ons nam even verder een modderbad; eerst besproeide het zich met modder en daarna ging hij plat liggen en liggen spartelen, super leuk om te zien! Ook zagen we een slang die wilde oversteken maar van de auto schrok en snel weg was in de bosjes. Geloof dat het een Black mamba was.

Gelukkig zagen we ook weer verschillende neushoorns. Gelukkig, omdat het steeds meer bijzonder is om te zien (zeker mét hoorn) aangezien er heel veel gestroopt worden. Ze worden vaak geschoten, hun hoorn op een brute wijze van hun afgezaagd en achtergelaten. In één woord gruwelijk. Die hoornen worden dan via Mozambique over de grens gesmokkeld, omdat de corruptie daar nog altijd hoog is. Vervolgens gaan ze per vliegtuig of schip naar landen als China en Vietnam waar ze geloven dat het materiaal waarvan de hoorn gemaakt is (keratine) geneest tegen ziektes als kanker wanneer ze het snuiven. Het poeder is per kilo kostbaarder dan cocaïne of goud.

Alleen in Zuid-Afrika zijn er vorig jaar 1042 neushoorns zijn gestroopt. Als maatregel dragen de neushoorns hier een zender, zodat als ze te lang op één plek liggen er word gekeken per helikopter of ze oké zijn. Ook wordt de hoorn preventief verwijderd zodat het dier voor stropers niet meer interessant is. Als de stroperij in dit tempo toeneemt zou de neushoorn rond 2026, dus over acht jaar, in het wild uitgestorven zijn.

Er zijn trouwens twee soorten neushoorns: de witte en de zwarte. Wij hebben tot nu toe alleen nog de witte gezien. Dit zegt overigens niks over de kleur maar het is ooit verkeerd vertaald uit het Zuid-Afrikaans.

Even later zien we een hele boel auto's staan: hier is zéker wat aan de hand. We krijgen al snel door dat het om twee cheetah's gaat (jachtluipaarden). Deze laten zich moeilijk zien en je hebt dan ook geluk als je er ze ziet. Al snel weten we een goede plek te bemachtigen, een meter of 7 van de plek waar ze verstopt lagen. De meeste mensen hebben hier niet zoveel geduld: als ze 5 minuten niks zien gaan ze weg. Gelukkig voor ons want eens in de zoveel tijd hadden we (als een van de weinigen) perfect zicht wanneer ze zich lieten zien. We hebben er anderhalf uur over gedaan om door te hebben hoe je de camera juist manueel instelt (omdat het op de automatische stand niet werkte) en een mooie scherpe foto te schieten. Natuurlijk hebben we ook genoten van het uitzicht. Het jachtluipaard stond hoog op onze favorieten lijstje. Toen we verder reden hadden we ook nog het geluk dat er even later een luipaard in de verte op de weg liep, maar toen we dichterbij kwamen liep het dier op zijn dooie gemakje de bosjes in en... weg was het. We wisten zelfs niet zeker of het een luipaard of jachtluipaard was omdat die van de achterkant veel van elkaar weg hebben maar dat hebben we later dmv foto's kunnen zien. Alleen de leeuw nog en dan heb ook ik The Big Five met eigen ogen mogen zien!

Naast de tank begon ook de camera leeg te raken van al dat scherp-gestel en aan-en-uit. We moesten dus bij elk mooie dier of uitzicht hopen dat hij het nog deed. Living on the edge. Daarna zagen we nog nijlpaarden (met baby) en een krokodil in een Hide (verschuilplaats). Ook zagen we nog een waterbok die een bad nam en weer neushoorns, olifanten en zebra's.

Goed, we moesten maar eens gaan aangezien de meter om de km met 10 km reserve achteruit liep zo'n beetje. Oo het laatst gaf hij de stand niet eens meer aan en reden we voor ons gevoel op de laatste druppel en zonder airco én arko naar het dichtstbijzijnde benzinestation gereden. Yes, gehaald.

S'avonds zijn we lekker uit eten geweest bij de ocean basket, een keten waar je -hoe kan het ook anders- vis kunt eten. We proosten op de cheetah en maakten ons klaar voor een nieuwe dag rijden.

De volgende dag reden we helemaal naar het noorden, Louis Trichardt, dat we puur hebben gedaan als tussenstop. Eenmaal aangekomen zijn we blij dat we die keuze hebben gemaakt want wat een top-accommodatie is dit: schone, koele kamer die modern is ingericht en van alle gemakken voorzien. Overdekte parkeerplaatsen, honesty bar, prachtige tuin, zwembad erbij en mogelijkheid om er een hapje te eten s'avonds. Dit doen we dan ook na een middagje relaxen aan het zwembad. We eten typisch Afrikaans: steak 'n chips (gepaneerde steak met friet) en malva pudding met custard na. Mmm, dat zijn de calorieën meer dan waard.

Het personeel is erg vriendelijk en ook de eigenaar erg gastvrij: Remco kwam er kort voor vertrek in Nederland achter dat hij een dag te vroeg had geboekt, maar gelukkig was dat geen probleem, zelfs met de paas'drukte'. We kijken de enige gasten te zijn, maar ten onrechte want deze plek verdient veel meer gasten. Als je in de buurt bent, breng zéker een bezoek aan Cuckoos 's Nest in Louis Trichardt.

De volgende ochtend werden we om 7.30 verwacht bij het ontbijt. Om 9.20 schrokken we wakker --oops, verslapen! Blijkbaar hadden we de slaap nodig of sliepen de bedden zo lekker? Iets met Murphys law...Tja, het ontbijt was tot 9 uur, jammer dan. Maar gelukkig stond de tafel nog gedekt en hadden ze op ons gewacht. Ze hebben zelfs nog een heerlijk eitje en omelet voor ons gemaakt, wat een service!

Hup, snel koffers in de auto en genieten van het uitzicht onderweg naar de volgende bestemming; Pafuri gate, de meest Noordelijke ingang van het Krugerpark. In dit gebied staan veel baobab bomen, die honderden jaren oud zijn.

Het Krugerpark is het grootste national park van heel Afrika en beslaat daarmee de lengte van Nederland.We komen via het noordelijkste puntje binnen rijden en zullen ongeveer halverwege overnachten bij Shingwetsi gate. Het noordelijk deel staat bekend om zijn grote groepen wild bij elkaar. Zo zien we kuddes van tien tot vijftig-tallen zebra's, olifanten, buffels, impala's en bokjes. Ook zien we de zwart gestippelde hyena vlak oversteken: een dier wat zich niet vaak laat zien.

De volgende dag gaar de wekker om 5 uur en we pakken onze spullen weer om een dag op game drive te gaan. We zien de zon opkomen vanaf de rivier, de natuur ontwaakt rustig en sereen en wij ook. Hoogtepunt van die dag is een prachtige panorama vanuit de auto op een uitzichtpunt. Een ware dierentuin bij elkaar: olifanten, zebra's, buffels, gnoe's en weet ik wat nog meer. Olifanten namen een zand/ modderbad, ze dronken uit een grote waterton, sommigen knuffelden of stoeiden. Prachtig om te zien. Ook zagen we in een afstand van nog geen 500 meter zowel een hyena slapen, een groep van 12 wilde honden en een luipaard lopen. Wilde honden zien is vrij zeldzaam want er zijn er slechts 120 in het hele Krugerpark en ze leven in roedels dus je zult er niet zo snel één zien. Remco zegt dat ik geluk breng want blijkbaar is het heel uitzonderlijk hoeveel we al gezien hebben in zo'n kort tijdsbestek. En daarbij had hij wilde honden nog nooit gezien, zijn dag kon niet meer stuk. Helaas wel te horen gekregen dat er één is doodgereden op de snelweg ergens aan de andere kant van Kruger. Ook al zijn er natuurlijk hekken en gates, er ontsnapt natuurlijk hier en daar wel eens wat.

Komende dagen zullen we in Kurhula wildlife lodge verblijven, waar Remco stage heeft gelopen zoals verteld in het eerdere verslag. Daar over het volgende blog meer.

Fijne Pasen iedereen en tot de volgende!

Ps. Foto's staan bij vorige verslag, kan het vanaf mijn telefoon niet voor elkaar krijgen.